Elke week struin ik met onze honden, Bruce en James, door de bossen en duinen van “de Drunense Duinen”. Tijdens het wandelen droom ik vaak een beetje weg in de prachtige natuur. Ik kijk om me heen en zie hoe elk jaargetijde zijn eigen schoonheid belicht. Op deze momenten is mijn (toch al niet zo sterk ontwikkelde) linker hersenhelft totaal in deepsleep. Daarentegen is mijn rechter hersenhelft volledig in het hier en nu aanwezig en voel ik het verband met onze eigen levenscyclus.
De levenscyclus
Ons hele leven heeft een bepaalde logische cyclus. We worden geboren, ontpoppen ons en staan in de bloei van ons leven. Als de herfstperiode van ons leven zich aandient, mogen we oogsten, loslaten en reflecteren. Tijdens de laatste fase komen we in een rustiger vaarwater; we bezinnen ons, trekken uiteindelijk ons menselijke kleed uit en ondergaan een gedaanteverwisseling richting een andere dimensie. Als je het zo opsomt, klinkt het bijna als het leven van een ééndagsvliegje. Het leven ‘vliegt’ voorbij, dat is waar en toont de vergankelijkheid van de mens. Maar toch, als we dieper op de cyclus inzoomen en ons nog meer bewust worden van onze sterfelijkheid en de reden waarom we hier zijn, zouden we dan eerder met de ontwikkeling van ons persoonlijk potentieel aanvangen?
Dat de cyclus ook tegenstellingen kent als Yin en Yang is een feit. ‘Duisternis kun je met duisternis niet bestrijden. Alleen het licht kan dat. Haat kun je met haat niet bestrijden, alleen de liefde kan dat’. Een uitspraak van Phil Bosmans (Belgische pater en schrijver 1922-2012).Ook vreugde en verdriet wisselen elkaar gedurende het leven af, net zoals er verschillende weertypes zijn.
Primaire levensbehoeften
Het is heel koud, maar tegelijk verwarmt de zon mijn gezicht. Automatisch draai ik mijn hoofd richting de zon om wat warmte op te vangen. Al mijmerend loop ik verder. Ik zie de honden uitbundig achterelkaar door het mulle zand rennen en ik blijf even staan. Ik haal diep adem en voel de zuurstof door mijn aderen stromen. Daarmee realiseer ik me dat zuurstof, water en voeding en andere lichamelijke behoeften, de meest belangrijke primaire levensbehoefte zijn. Daarnaast spelen nog andere factoren een belangrijke rol waar wij ons geluk aan meten zoals; gezondheid, relaties, onafhankelijkheid (financiële situatie) en tenslotte erkenning, waardering en zelfrealisatie. Als een echte beelddenker zie ik het plaatje van de piramide van Maslow voor me; als het fundament van de piramide stevig staat is er ruimte voor zelfrealisatie.
Ik kom op een open vlakte en ga even lekker op een boomstronk zitten, kijkend naar de spelende honden. Ik zie twee mensen met een rugzak door het mulle zand heen ploeteren. Ik grinnik in mezelf, want zo kan het leven soms ook aanvoelen. Iedereen heeft zijn eigen rugzakje en het is de bedoeling dat aan het einde van je ‘cyclus’ het rugzakje zo leeg mogelijk is, terwijl je hart gevuld is met ervaringen die jou een completer mens maken. Ik bedenk mij dat ook ik aardig mijn rugzakje aan het leegmaken ben. Steeds meer ga ik vanuit mijn eigen levensfilosofie leven en komt er als vanzelf meer ruimte voor zelfrealisatie. Dat geeft kracht, vertrouwen en energie.
Zelf aan de slag
Ik sta op. Klop het zand van mijn broek en roep Bruce en James tot de orde. Tevreden lopen we met z’n drieën onze bekende route weer terug naar de auto. Ik loop te stralen over mijn nieuw verworven inzichten, maar dat zal de honden een worst wezen. Thuis aangekomen gaan ze braaf voor het keukenkastje zitten, in afwachting van hun beloning. Daarmee is in hun primaire levensbehoefte voorzien en vallen vervolgens in een gelukzalige slaap. Dan valt mijn oog op de rest van de keuken. Ik zucht, wat een bende! In één klap ben ik weer terug in de realiteit. Voordat ik opnieuw met mijn eigen rugzakje aan de slag kan gaan, maak ik een sopje en begin met ruimen.
(357)
